Wszystkie numery

Okres Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest odbierany różnie, w zależności, kogo się spytamy. Dla jednych jest to magiczny czas młodości, kiedy stawiano pierwsze kroki i uczono się świata. Drudzy z kolei mogą wspominać ten okres źle, doświadczając prześladowań lub wspominając walki o wolność od komuny. Na koniec zaś warto wspomnieć o ludziach urodzonych po roku osiemdziesiątym dziewiątym, dla których PRL jest tylko historią, opowiadaną przez dwie poprzednie grupy. Pełną tajemnic, komicznych absurdów i strachów, które trudno pojąć młodszym pokoleniom.

Dlatego w redakcji stwierdziliśmy, że temat „PRL w Fantastyce” jest na tyle niejednoznaczny, a zarazem wdzięczny, że będzie ciekawym wyzwaniem dla autorów. Co mogę już teraz wspomnieć, opowiadania są również spojrzeniem na okres PRL różnych pokoleń, bowiem w tym numerze znajdziecie utwory autorów różnych pokoleń i odrębnie pojmujących tamte czasy.

Wydaje nam się, że jest sporo tworów kultury, zarówno z epoki, jak i powstałych po osiemdziesiątym dziewiątym, na których można się było wzorować. Chociażby Andrzej Pilipiuk i jego Cykl z Wampirem czy fragmenty „Upiora w ruderze”. Przechodząc zaś do innych mediów, to nie mogę nie wspomnieć również o pierwszym polskim filmie superbohaterskim, prawdziwej perełce absurdu, jaką jest „Hydrozagadka”. Niemal każde zdanie z tej produkcji może śmiało posłużyć za współczesny mem. To tylko drobny wycinek, bo zapewne tytułów znajdzie się więcej.

Chyba każdy był choć raz ciekawy, co kryje się za zasłoną ­nieznanego. Poznać swój los lub nadchodzące ­wydarzenia. Przepowiednie i proroctwa zawsze dawały ­nadzieję  na odkrycie sekretów jutra, ale często na samej nadziei się kończyły. Również wykorzystywane są one również przez masę oszustów i szarlatanów, a i znajdą się w historii przypadki, kiedy przepowiednie były lub są używane przez rządzących do legitymowania swojej władzy.

W literaturze, w fantastyce zwłaszcza, przepowiednie stanowią często ważny element fabuły. Ile to razy czytaliśmy o wybrańcach, którzy mieli pokonać zło? Np. Harry Potter, który jak uważano, był wybrańcem. Często się jednak okazuje, że takie przepowiednie nie zawsze się sprawdzają. Dając nadzieję czytelnikowi, że zakończenie powieści wcale tak przewidujące nie będzie.

Tym numerem chcieliśmy pozwolić autorom wejść w skórę proroków i wróżów, być może i szarlatanów, by usłyszeć ich przepowiednie. Oczywiście niekoniecznie odnoszące się do świata realnego, bo światy fantastyczne również są dobrym miejscem na przepowiadanie przyszłości.

W numerze dwudziestym trzecim „Białego Kruka” przygotowaliśmy dla Was sześć opowiadań. Powracają również powieści w odcinkach, a jak zauważył Olaf Pajączkowski, autor „Pajęczyny”, to już czwarty rok, od kiedy je publikujemy. Pierwsze rozdziały naszych powieści w odcinkach ukazały się 29 marca 2019 roku. W środku znajdziecie również moc publicystyki. Na początek „Wywiad z AI o przyszłości”, który ze sztuczną inteligencją przeprowadził dla naszego czasopisma Adam Raglan. Następnie Michał Karpiński zagłębi się w ­przepowiednie w popkulturze w tekście „Fikcja prawdę ci powie”, a Karol Ligecki opowie nam bardziej o samym aspekcie przepowiadania przyszłości w „Wróżbiarstwo i jasnowidztwo – z obu stron lustra”. Z kolei Michał Tomczyk opowie nam co nieco o pewnym symbolu w „Pentagram – symbol starszy niż ludzkość”. Usłyszymy również „Pieśń Lisioła” w stałej rubryce, czyli Lisioł Gościnnie.

Na koniec chcielibyśmy podziękować artystce, która przygotowała dla nas ilustrację na okładkę. Krystyna Wojtas zaoferowała się podjąć wyzwanie
i musimy przyznać, że jej praca jest epicka.

Antologia jest zwieńczeniem Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Południowe Podlasie w innym wymiarze”, zorganizowanego przez Stowarzyszenie Klub Miłośników Fantastyki “Biały Kruk” z siedzibą w Siedlcach, znanego między innymi wydawania od pięciu lat czasopisma fanowskiego Magazyn „Biały Kruk”. Pomysłodawcy antologii wykorzystali całe zdobyte doświadczenie, by móc zrobić krok dalej i stworzyć coś specjalnego. Celem konkursu była szeroka promocja regionu, historii, kultury i miejsc w regionie Południowego Podlasia poprzez wykorzystanie konwencji fantastyki.

Teksty, które w środku znajdziecie, pokazują różnorodność, która jest typową cechą fantastyki. Będzie i fantastyka słowiańska, horror historyczny, fantastyka naukowa, a nawet elementy weird fiction. Są to utwory zarówno autorów z dorobkiem, jak i dopiero stawiających swoje kroki w literackim świecie. Ludzie z całej Polski. Dodatkowo, w środku również znajduje się krótki artykuł „Kilka słów o Południowym Podlasiu” autorstwa doktora Rafała Dmowskiego, historyka z Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach.

Numer został zatytułowany Fantastyczna szkoła, ponieważ chcieliśmy pokazać Wam, że szkoła to nie tylko straszny system edukacji, ale również
miejsce, gdzie mogą dziać się magia i niesamowitości. By daleko nie szukać, cała seria książek o Harrym Potterze bazowała właśnie na tym, że akcja działa się
w szkole dla czarodziejów. To również może być inne miejsce, jak akademia Jedi lub Szkoła Bojowa w Grze Endera. Wizji jednak szkoły, zwłaszcza dobrej szkoły przyszłości, może być bez liku

Na początek warto przypomnieć, że numer Erotyka w Fantastyce (nieformalnie nazywanym przez nas Erotycznym Sernikiem, ale dlaczego,
to dowiecie się z dwóch opowiadań) miał być żartem na pierwszego kwietnia. Jednak po tygodniu, widząc Wasze pozytywne reakcje na pomysł numeru erotycznego, przyznaliśmy się do psoty i zapytaliśmy na poważnie. Zadecydowaliście, że ten numer miał stać się faktem.

Ten numer zatytułowaliśmy Kiedy umysł śpi, budzą się demony, by opowiedzieć Wam o chorobach i problemach psychicznych. Chcieliśmy w ten sposób dołożyć cegiełkę do zrozumienia, czym one są. Pozwolić również autorom zagłębić się bardziej w motywy szaleństwa, depresji i nie tylko, które są od dawna wykorzystywane w literaturze, ale bardzo często ograniczane do stereotypów. Chcieliśmy tym numerem przełamać owe stereotypy i pokazać, że nie należy się ich bać, a zarazem powiedzieć osobom, które się z nimi zmagają, że nie są sami.

W tym roku wielu osobom tłusty czwartek pączki i słodycze nie smakowały tak słodko jak zazwyczaj. Niektórzy spodziewali się tego, inni mniej, ale nie zmienia to faktu, że napaść Rosjan na Ukrainę wywołała szok. Czy możemy się dziwić swoim reakcjom z tamtego lutowego dnia? Uważam, że nie. Bo mamy do czynienia z konfliktem w samym środku Europy, i to u naszych sąsiadów. Wydawało się, że wojny w tej części świata to już przeszłość. Mieliśmy świadomość, że one nadal gdzieś są, a media zawsze o nich trąbią, ale ignorowaliśmy je. Bo co martwienie się o inny, odległy zakątek świata może zmienić w naszym życiu? Teraz wojnę mamy dosłownie pod naszymi drzwiami i nie jesteśmy w stanie jej dłużej ignorować.

Kochani, w narodzie fantastycznym twórczej energii nie brakuje, co tylko nas cieszy. W końcu Biały Kruk jest od tego, by tworzyć miejsce, w którym macie szansę opublikować Wasze utwory. Jako, że większość naszych numerów jest tematycznych, w zeszłym roku rozpoczęliśmy eksperyment z otwarciem naboru, który nie wiąże się z tematyką któregokolwiek z planowanych numerów. Bogowie, nawet nie zdajecie sobie sprawy, jak zaskoczyliście nas ilością. Po pół roku musieliśmy zamknąć możliwość przysyłania nam nie tematycznych utworów, a drugie pół poświęcić na ich ocenę.

W tym numerze odnajdziecie dziewięć opowiadań pokazujących różne wizje polskich autorów steampunkowych. Dwa z nich to teksty, które publikujemy w ramach nagrody za Zielony Konkurs, który zorganizowaliśmy razem z Wiktorią Król, autorką publikacji Kolor śmierci, odcień grobu, czyli 50 odcieni morderczej zieleni.
Dodatkowo, w tym numerze witamy naszego nowego współpracownika, Brunona Grigori, który w naszym imieniu przeprowadził wywiad z Wojtkiem Setlakiem z 11 bit studios na temat gry Frostpunk. Przeczytacie również o kolejnych przygodach Lisioła w Lisioł Gościnnie oraz zajrzycie za Horyzont Zdarzeń fantastyki Jakuba Węgrzynowskiego

Do tego, że Lem wielkim pisarzem był, nie muszę nikogo przekonywać, a nawet jeśli muszę, to tylko jednostki. Nie chcę tu pisać laurki dla pisarza, choć jest trudno. Do tej pory pamiętam, gdy jako gimnazjalista pożyczałem z biblioteki szkolnej „Bajki robotów” i „Cyberiadę”, by zamiast zagrać na komputerze pogrążyć się w lekturze. Później przyszły „Dzienniki gwiazdowe” i „Solaris”, które zrozumiałem dopiero po latach. Oczywiście napisanych przez Lema powieści i opowiadań jest znacznie więcej.