Wszystkie numery

W bezmiarze wód sięgających aż po horyzont, szumie fal, gniewnym sztormie, a nawet niezbadanych głębinach kryje się magia i tajemnica – dlatego morze od zawsze przyciągało pisarzy. Wzywa ono tych, którzy chociaż raz go posmakowali, a także kusi do kolejnej podróży zarówno fizycznej, takiej z walizkami, jak i prowadzonej na drogach wyobraźni. To przecież na dnie oceanu, w zatopionym mieście R’lyeh, śpi przedwieczny Cthulhu z kart
H.P. Lovecrafta, a na morzu śledzimy szaleńczą pogoń kapitana Ahaba za Moby Dickiem – morskich opowieści możemy zatem znaleźć bez liku zarówno wśród klasyków, jak i współczesnych autorów.

W numerze dwudziestym ósmym „Białego Kruka” zapraszamy Was na przygody związane z wodą i nie tylko. W środku ponownie znajdziecie recenzję na dwa głosy w postaci Rozmowy lady Maladie i sir Karevosa o… Olvido, a także przegląd współczesnych zinów nominowanych do Nagrody Hugo, Tomasza Kozłowskiego. Ja natomiast podzielę się z Wami swoimi przemyśleniami po lekturze Thino’pai Adrianny Biełowiec. Chcielibyśmy także ogłosić, że do Kruka powraca Lisioł! Co prawda nie w formie artykułu, lecz komiksu, za scenariusz którego odpowiadają Grzegorz Wielgus oraz Lisioł, natomiast za oprawę graficzną Emilia Kolosa.

Przejdźmy więc do prozy – redakcja wybrała dla Was osiem opowiadań, które zapewnią podróż po siedmiu morzach oraz oceanach. W numerze pojawi się też utwór z listy rezerwowej oraz kontynuacja powieści w odcinkach. Wiemy, że musieliście trochę czekać, ale w zamian przygotowaliśmy dla Was aż sto osiemdziesiąt sześć stron tego numeru!

Okładkę i tym razem przygotowała dla nas Małgorzata Lewandowska ze swoją specyficzną, piękną i nastrojową kreską. Z całego serca dziękujemy, Gosiu!

Numer redakcyjny, który właśnie widzicie przed ekranami, wyskoczył tak niespodziewanie jak hiszpańska inkwizycja ozdobiona w krucze pióra. Nikt się go nie spodziewał, a jest. Teraz pora na kilka słów wyjaśnienia, czym właściwie jest numer redakcyjny i czemu oficjalnie go nie zapowiadaliśmy.
Piętnastego września tego roku będziemy obchodzić siódmy rok istnienia „Białego Kruka”. Przez ten czas wiele się wydarzyło. Trzy nominacje do Nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla, nominacja do nagrody European Sciencie Fiction Society w kategorii Best Fanzine. Częste pochwały od Was, czyli czytelników, w mailach i komentarzach. I wiele, wiele więcej.
Z ciekawości obliczyliśmy, że bez uwzględniania tego numeru opublikowaliśmy łącznie dwieście szesnaście opowiadań wspaniałych i utalentowanych autorów.
Jednakże w samym „Białym Kruku” znajdziecie nie tylko utalentowanych redaktorów, ale również utalentowanych pisarzy. Stąd powstał pomysł, by przygotować numer, gdzie znajdziecie utwory napisane właśnie przez ludzi, którzy zazwyczaj oceniają i poprawiają Wasze opowiadania. Nawet naczelny dostał dyspensę na publikację swojego tekstu. Role się odwróciły i teraz możecie ocenić nas jako twórców, a nie redaktorów.
W numerze redakcyjnym, czyli specjalnym, „Białego Kruka” przygotowaliśmy osiem opowiadań, które przedstawiają nas jako autorów. Mamy również dla Was krótki komiks autorstwa Katarzyny Serafin.
Chcielibyśmy ponownie podziękować Krystynie Wojtas za przygotowanie tej mega klimatycznej, kruczej i mrocznej ilustracji na okładkę. Wielkie dzięki, Krystyno!

Sword & Sorcery nie jest już młodą konwencją w fantastyce. Zdążyła dawno okrzepnąć i obrosnąć w cały panteon postaci. Elryk z Melniboné Michaela Moorcocka, Conan Roberta E. Howarda, Kane Karla Edwarda Wagnera. Mamy nawet przykład z rodzimego podwórka, czyli wiedźmina Geralta Andrzeja Sapkowskiego. To tylko najbardziej znane przykłady. Co jednak sprawia, że pokochaliśmy tych silnych, często sprytnych i pragmatycznych, a zarazem pełnych wad wojowników? Może właśnie to, że są tylko z definicji bohaterami literackimi, bo za sprawą swoich czynów i charakteru okazują się bardziej antybohaterami. Skupionymi na sobie, podobnie jak ich historie koncentrują się na nich, a nie na wielkiej grze o losy świata. Choć nie jest to zasadą.
Zarówno opowiadania, które spłynęły do naszego czasopisma podczas naboru, jak i liczne nowe wydania w naszym kraju wskazują na to, że wielu czytelników wciąż chętnie sięga po Magię i Miecz. Wymienię tu chociażby niedawno wypuszczonego „Conana” czy „Kane’a” od wydawnictwa Vesper albo zbiorcze wydanie powieści o „Elryku z Melniboné” od Zysku i S-ki. Ale wspomniane powieści i opowiadania mają już swoje lata. Z kolei w czasopiśmie znajdziecie opowiadania naszych rodzimych autorów, którzy na swój własny, często unikalny sposób zinterpretowali konwencję.
W numerze dwudziestym siódmym „Białego Kruka” przedstawiamy Wam sześć epickich opowiadań pełnych akcji. Dodatkowo powracają powieści w odcinkach. Z innych ciekawostek, na końcu numeru znajdziecie Galerię wszystkich ilustracji, które nadesłano nam w trakcie naboru do tego numeru. Dodatkowo ich fragmenty znajdziecie również pomiędzy opowiadaniami.
Wyjątkowo w tym numerze zabraknie publicystyki. Przyznajemy,
że staraliśmy się przygotować dla Was coś ekstra. Wywiad, jakiego jeszcze nie było na łamach naszego czasopisma. Niestety, ale rozmowa z Michaelem Moorcockiem nie wyszła z powodu jego problemów zdrowotnych. Liczymy jednak, że jak się lepiej poczuje, to odeśle odpowiedzi i będziemy mogli opublikować wywiad na naszej stronie internetowej lub w kolejnym numerze.
Bardzo chcielibyśmy podziękować Janowi Piotrowi Zwierzchowskiemu, który ponownie zgodził się na przygotowanie okładki dla naszego czasopisma – tym razem w kolorze. Przyznajemy, że wyszła epicka. Jeszcze raz wielkie dzięki, Jan!

Śmierć nie kojarzy się z niczym wesołym, zwłaszcza w naszej kulturze. Podchodzimy do niej poważnie, w zadumie i ciszy. Jednak były lub są kultury, które postrzegają ją bardziej pozytywnie… na przykład ucztując nad grobami zmarłych. Jednak pytanie brzmi, czy śmierć może być śmieszna? W redakcji myślimy, że tak. Udowodnił to już sam Terry Pratchett, ukazując właśnie losy Śmierci w swoim Świecie Dysku: w sposób zabawny, ale i inteligentny. Samą śmierć można pokazać również w postaci czarnego humoru (tu jednak należy uważać, by z tą ilością „czarnego” nie przesadzić).

W numerze dwudziestym szóstym „Białego Kruka” przedstawimy Wam sześć zabawnych opowiadań. Sześć różnych podejść zarówno do samej postaci Śmierci, istot mitologicznych, a nawet w postaci ożywionych narzędzi rolnych. Jest w czym wybierać.

Wyjątkowo w tym numerze zabraknie również publicystyki oraz powieści w odcinkach. Jednak w przyszłym roku możecie się spodziewać jej więcej.

Bardzo chcielibyśmy podziękować także Łukaszowi Białkowi z wydawnictwa Planeta Czytelnika, odpowiedzialnemu za niesamowitą ilustrację śmierci na plaży oraz zrobienie z niej pełnoprawnej okładki. Kawał dobrej roboty.

Wraz z publikacją dwudziestego piątego numeru, który właśnie czytacie, „Magazyn Biały Kruk” przekracza kolejny kamień milowy. Zostało tylko siedemdziesiąt pięć do równej setki! Dlatego, by „poświętować” to osiągnięcie, nasza redakcja wybrała jako temat przewodni właśnie kruki.

Bo to są wdzięczne, inteligentne i fascynujące ptaki – nie tylko te białe, ale wszystkie. Towarzyszą ludzkości od wieków, zapisując się w mitach i podaniach wielu kultur, czasem pozytywnie, a czasem negatywnie. Zwiastowały na przykład nieszczęście lub przynosiły wieści ze świata… a poniekąd potrafiły być także bohaterami swoich własnych powieści! Najlepszym tego przykładem jest chociażby kruk Nevermore z poematu Edgara Allana Poego, który inspiruje do dziś.

Okres Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest odbierany różnie, w zależności, kogo się spytamy. Dla jednych jest to magiczny czas młodości, kiedy stawiano pierwsze kroki i uczono się świata. Drudzy z kolei mogą wspominać ten okres źle, doświadczając prześladowań lub wspominając walki o wolność od komuny. Na koniec zaś warto wspomnieć o ludziach urodzonych po roku osiemdziesiątym dziewiątym, dla których PRL jest tylko historią, opowiadaną przez dwie poprzednie grupy. Pełną tajemnic, komicznych absurdów i strachów, które trudno pojąć młodszym pokoleniom.

Dlatego w redakcji stwierdziliśmy, że temat „PRL w Fantastyce” jest na tyle niejednoznaczny, a zarazem wdzięczny, że będzie ciekawym wyzwaniem dla autorów. Co mogę już teraz wspomnieć, opowiadania są również spojrzeniem na okres PRL różnych pokoleń, bowiem w tym numerze znajdziecie utwory autorów różnych pokoleń i odrębnie pojmujących tamte czasy.

Wydaje nam się, że jest sporo tworów kultury, zarówno z epoki, jak i powstałych po osiemdziesiątym dziewiątym, na których można się było wzorować. Chociażby Andrzej Pilipiuk i jego Cykl z Wampirem czy fragmenty „Upiora w ruderze”. Przechodząc zaś do innych mediów, to nie mogę nie wspomnieć również o pierwszym polskim filmie superbohaterskim, prawdziwej perełce absurdu, jaką jest „Hydrozagadka”. Niemal każde zdanie z tej produkcji może śmiało posłużyć za współczesny mem. To tylko drobny wycinek, bo zapewne tytułów znajdzie się więcej.

Chyba każdy był choć raz ciekawy, co kryje się za zasłoną ­nieznanego. Poznać swój los lub nadchodzące ­wydarzenia. Przepowiednie i proroctwa zawsze dawały ­nadzieję  na odkrycie sekretów jutra, ale często na samej nadziei się kończyły. Również wykorzystywane są one również przez masę oszustów i szarlatanów, a i znajdą się w historii przypadki, kiedy przepowiednie były lub są używane przez rządzących do legitymowania swojej władzy.

W literaturze, w fantastyce zwłaszcza, przepowiednie stanowią często ważny element fabuły. Ile to razy czytaliśmy o wybrańcach, którzy mieli pokonać zło? Np. Harry Potter, który jak uważano, był wybrańcem. Często się jednak okazuje, że takie przepowiednie nie zawsze się sprawdzają. Dając nadzieję czytelnikowi, że zakończenie powieści wcale tak przewidujące nie będzie.

Tym numerem chcieliśmy pozwolić autorom wejść w skórę proroków i wróżów, być może i szarlatanów, by usłyszeć ich przepowiednie. Oczywiście niekoniecznie odnoszące się do świata realnego, bo światy fantastyczne również są dobrym miejscem na przepowiadanie przyszłości.

W numerze dwudziestym trzecim „Białego Kruka” przygotowaliśmy dla Was sześć opowiadań. Powracają również powieści w odcinkach, a jak zauważył Olaf Pajączkowski, autor „Pajęczyny”, to już czwarty rok, od kiedy je publikujemy. Pierwsze rozdziały naszych powieści w odcinkach ukazały się 29 marca 2019 roku. W środku znajdziecie również moc publicystyki. Na początek „Wywiad z AI o przyszłości”, który ze sztuczną inteligencją przeprowadził dla naszego czasopisma Adam Raglan. Następnie Michał Karpiński zagłębi się w ­przepowiednie w popkulturze w tekście „Fikcja prawdę ci powie”, a Karol Ligecki opowie nam bardziej o samym aspekcie przepowiadania przyszłości w „Wróżbiarstwo i jasnowidztwo – z obu stron lustra”. Z kolei Michał Tomczyk opowie nam co nieco o pewnym symbolu w „Pentagram – symbol starszy niż ludzkość”. Usłyszymy również „Pieśń Lisioła” w stałej rubryce, czyli Lisioł Gościnnie.

Na koniec chcielibyśmy podziękować artystce, która przygotowała dla nas ilustrację na okładkę. Krystyna Wojtas zaoferowała się podjąć wyzwanie
i musimy przyznać, że jej praca jest epicka.

Antologia jest zwieńczeniem Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Południowe Podlasie w innym wymiarze”, zorganizowanego przez Stowarzyszenie Klub Miłośników Fantastyki “Biały Kruk” z siedzibą w Siedlcach, znanego między innymi wydawania od pięciu lat czasopisma fanowskiego Magazyn „Biały Kruk”. Pomysłodawcy antologii wykorzystali całe zdobyte doświadczenie, by móc zrobić krok dalej i stworzyć coś specjalnego. Celem konkursu była szeroka promocja regionu, historii, kultury i miejsc w regionie Południowego Podlasia poprzez wykorzystanie konwencji fantastyki.

Teksty, które w środku znajdziecie, pokazują różnorodność, która jest typową cechą fantastyki. Będzie i fantastyka słowiańska, horror historyczny, fantastyka naukowa, a nawet elementy weird fiction. Są to utwory zarówno autorów z dorobkiem, jak i dopiero stawiających swoje kroki w literackim świecie. Ludzie z całej Polski. Dodatkowo, w środku również znajduje się krótki artykuł „Kilka słów o Południowym Podlasiu” autorstwa doktora Rafała Dmowskiego, historyka z Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach.

Numer został zatytułowany Fantastyczna szkoła, ponieważ chcieliśmy pokazać Wam, że szkoła to nie tylko straszny system edukacji, ale również
miejsce, gdzie mogą dziać się magia i niesamowitości. By daleko nie szukać, cała seria książek o Harrym Potterze bazowała właśnie na tym, że akcja działa się
w szkole dla czarodziejów. To również może być inne miejsce, jak akademia Jedi lub Szkoła Bojowa w Grze Endera. Wizji jednak szkoły, zwłaszcza dobrej szkoły przyszłości, może być bez liku